Onderweg, 23 september.

11 kilometer boven Ulaanbaatar, ongeveer 3,5 uur van Shanghai

Hoi, leuk dat je dit leest. Ik ben nu volgens mij al zo’n acht uur in de lucht en ik zit nog aardig comfortabel. Het is nu avond, Nederlandse tijd en ik heb aardig honger. Helaas opereert de crew van China Eastern schijnbaar volledig op Chinese tijd en wordt er dus van mij verwacht dat ik in diepe nachtrust verzonken ben en niet hoopvol om me heen kijk voor een diner. Tot zover de update over waar ik nu ben, behalve nog een shoutout (een soort bedankje mam, google het maar) naar mijn moeder voor de goede tip om toch zes Hollandse krentenbollen mee te nemen.

Maar goed, wat lees je nou eigenlijk nu? Ja ik denk dat het toch het best te omschrijven valt als wat waarschijnlijk een reisblog / dagboek zal zijn, maar ik verwijs er wel naar als een blog voor het gemak. Nu zijn er vast onder u die denken “Maar Maarten, zo’n soort reisblog is toch alleen maar iets voor tienermeisjes die te dramatisch over de wereld nadenken en te veel over zichzelf en hun gevoelens praten in plaats van de echte interessante dingen?”. Die mensen zou ik graag vragen te heroverwegen of ik niet eigenlijk heel goed in die categorie pas. Zoals mijn goede vriend Max op de oceaan al over mij zei ben ik toch wel een beetje een romanticus. Hij omschreef me iets minder vleiend, maar niet minder waar, met de woorden “Oh ik ben Maarten, ik ga iets doen, laat ik jullie eerst vertellen hoe ik me daarover voel.” (Dat is hoe ik het heb onthouden, in het echt was het vast grappiger.). Toch ga ik ook mijn uiterste best doen om wat ik mee maak en de wereld om me heen te omschrijven, al kan ik er niet omheen dat dit gebonden is aan mijn eigen interpretatie. Maar als je dat niet wilt lezen, ben je toch beter thuis in een Lonely Planet gids. Daar staan ook mooiere foto’s in.

Hoe schrijf je dan zo’n reisblog? Dat weet ik eigenlijk ook niet. Ik schrijf soms graag grappige teksten, maar tegelijk word ik graag serieus genomen als ik schrijf over de wereld om me heen en de ideeën die ik daarover heb. Ik schrijf praktisch over plannen en om te vertellen over wat ik heb gedaan en ga doen, maar ik schrijf ook over gedachten die rondzweven in mijn hoofd. Ik vind het fijn als ik mensen aan het denken kan zetten, maar tegelijk moet mijn broer het natuurlijk ook kunnen begrijpen… En ik schrijf graag in het Nederlands omdat ik dat de mooiere taal vind, maar soms denk ik in het Engels of wil ik iets in moeilijkere taal overdragen aan mijn Engelse vrienden, al beheersen sommigen hiervan de Nederlandse taal wel zo goed dat ze dit kunnen lezen. Vandaar schrijf ik maar gewoon wat ik wil schrijven op dat moment in de taal die me dan ligt, dat is misschien wel het interessantste dat ik mee kan geven aan de teksten die ik maak. Of dat een beetje leuk is om te lezen, mag je zelf bepalen. Of ik het consistent blijf doen, hangt ook af van hoe leuk het is om te schrijven en of ik er aan toe kom op het moment. Ik zal mijn best doen.

Nu verwacht ik niet dat dit blog door mensen gelezen wordt die geen idee hebben wie ik ben of wat ik ga doen, maar een beetje samenvatting kan misschien geen kwaad. In de loop van dit jaar heb ik twee studies afgerond: een bachelor in Filosofie en een bachelor in Wiskunde. (Op dit punt denk je misschien dat de samenvatting alleen is om op te scheppen, je hebt het niet helemáál mis.) Ik houd van studeren en ik vind het leuk om te doen, maar het is ook stressvol en tijdrovend om te functioneren in het Nederlands universitair systeem. Vandaar dat ik besloten heb om nog niet over mijn studie te besluiten. Dat is om zo alle kennis die naar me toe geschoven is door de jaren heen een plekje te kunnen geven, maar ook om zo uit te zoeken wat ik verder wil. Zoals ik zei, vind ik studeren heel leuk en kan ik ook veel studies bedenken die ik wel zou willen doen. Dat neemt niet weg dat ik toch wel graag in een keer iets kies wat ik af wil maken en waar ik misschien zelfs mee verder wil. Dat hoop ik ook een beetje uit te kunnen vinden terwijl ik weg ben, al ben ik me ook bewust van de valkuil: denken dat je dat allemaal maar even uitzoekt terwijl je ook een heel land door probeert te reizen. We zien wel wat daarvan komt, afstand nemen is hier ook deel van en met al 6000 gevlogen kilometers gaat dat best goed. Zoals iemand mooi tegen mij zei, wat hij zelf waarschijnlijk al vergeten is: “Om er achter te komen wat je wilt, is het misschien nuttiger om het grotere plaatje te zien in plaats van in te zoomen.” Het grotere plaatje is een prachtig fenomeen, wat het dan ook moge wezen. Ik hoop dat ik daar een klein beetje achter kan komen.

Hierbij een enigszins bondige introductie tot mijn blog, waar ik sporadisch (dit woord is expres gekozen om zijn nietszeggendheid) iets op zal plaatsen. Ouders, maakt u geen zorgen, ik stuur privé ook nog wel een appje. Het eerstvolgende avontuur is mijn overstap in Shanghai, waar ik hopelijk in een zwevende magneettrein kan reizen. Ik weet nog dat ik een profielwerkstuk zag, aan het eind van de middelbare school, waar een paar scholieren een heel klein model van zo’n trein hadden gemaakt. Toen vond ik het al vet en hoewel het misschien een bijzonder iets is om enthousiast over te zijn op een trip naar Nieuw-Zeeland, vind ik het een mooie eerste attractie. Ik geloof dat er nu een avondsnack rondgaan, dus ik stop met schrijven en begin met duimen dat er deze keer geen vlees inzit. Als Europese backpacker door Nieuw-Zeeland heb ik toch een zeker hipsterimago hoog te houden. Bedankt voor het lezen als je tot hier bent gekomen en een extra complimentje aan allen voor wie het Nederlands niet de eerste taal is, gezien ik Nederlands schrijf zoals ik het praat: net iets te snel en met veel onnodige informatie. 

Hoogachtend,

Maarten

ps. de grap in de afsluiting is speciaal voor mijn broer, excuses.